مدت مطالعه: ۴ دقیقه
دستاوردهای آمریکایی‌ها، طرح پیشرفت بچه‌ها
در یک مدرسه ابتدایی در کالیفرنیا، مسئولینِ کودکستان در صدد ایجاد آکواریم شدند. این کلاس درسی در حقیقت تلاشی برای تغییر نگرش آموزشی بود که از سوی آموزگاران توسعه یافته بود که هدف از اجرای این طرح، کمک به دانش‌آموزان بود تا به نوآموزانی شایسته و انسان‌هایی خوب تبدیل شوند.
شاه‌بیت اصلی طرح پیشرفت دانش‌آموزان، تلاشی است تا مدرسه را به صورت جامعه‌ای که به نوآموزان اهمیت می‌دهد درآورد. جامعه‌ای که در آن:
- تمامی اعضاء سهیم‌اند و حضوری ارزشمند دارند.
- تعهد و مسئولیت شخصی، ایشان را وادار می‌کند تا افرادی با ملاحظه باشند و نه این‌که به خاطر جایزه یا ترس از تنبیه، مراقب رفتار خود باشند.
- دوره‌های تحصیلی برای بچه‌ها، دلپذیر و پرمعنا باشند.
قید و بندهای اجرایی آرای ژاپنی‌ها در نظام آموزشی آمریکایی‌ها
بچه‌های ژاپنی در محیطی زندگی می‌کنند که یک محقق آمریکایی آن را «دنیای ممتاز و بی‌نظیر بچه‌ها» نامیده‌است. با در نظر گرفتن کلیهٔ شاخص‌های معمول در رشد کودکان نظیر مرگ و میر نوزادان، سوء‌تغذیه، سوءاستفاده از کودکان، ثبات خانواده‌ها، مصرف بی‌رویهٔ دارو از سوی والدین و بالاخره فقر اقتصادی، بچه‌های ژاپنی حتی در مقایسه با بچه‌های ملل پیشرفته صنعتی نیز فوق‌العاده خوش‌شانس و خوشبخت هستند.
جیمز کامر – روان‌شناس برجسته – می‌نویسد
تا زمانی که مسائل اجتماعی و رشد اساسی کودکان، مورد توجه قرار نگیرد، کلیه تلاش‌ها و هزینه‌هایی که صرف اصلاح آموزش می‌شود، تنها بهره‌ای محدود خواهدداشت؛ به ویژه برای بچه‌های اقلیت فقیر، و این در حالی است که اغلب آموزگاران و مدیران نیز برای سازمان دادن و اداره مدارس به طریقی که پیشرفت کلی بچه‌ها حمایت کند، آموزش ندیده‌اند.
برنامه آموزشی
ژاپن دارای یک برنامهٔ آموزش عمومی با متون کنترل شده و کتب معین درسی است. به این معنا که دروسی با متن یکسان در سراسر ژاپن به بچه‌ها آموخته می‌شود. در کتب راهنمای آموزگاران، بچه‌ها اغلب به طرف مشکل هدایت می‌شوند و رفتار آموزگاران با آن‌ها، به عنوان شرکت‌کنندگانی فعال و صاحب‌فکر، توصیف شده‌است که آرای آن‌ها دروس را پیش می‌برد. این وصف مورد حمایت معلم‌ها نیز هست. قوت برنامه‌های درسی ژاپنی‌ها، توجه به موضوعاتی از زندگی روزانهٔ بچه‌هاست. طرح درس‌ها، معمولا به فکر و اندیشه بچه‌ها تکیه دارد. به همین سبب آموزگاران تا حدود زیادی از وظیفهٔ سنگین و دشوار انتخاب درس‌ها و تدوین برنامه‌های درسی آزادند. در مدارس ژاپن، درس‌های مطالعات اجتماعی و نیز خواندن متون، جذابیت و گیرایی کمتری دارد که این وضعیت در سال‌های بالاتر و با افزایش سن بچه‌ها، بیش‌تر احساس می‌شود.
شرایط آموزگاران ژاپنی
آموزگاران ژاپنی، از نظر میزان حقوق و شاخص‌های دیگر نظیر اعتبار و حیثیت، از سطح بالایی برخوردارند. آن‌ها در مقایسه با آموزگاران آمریکایی، از نفوذ بیشتری در تدوین خط مشی مدرسه و همکاری وسیع‌تر همکارانشان در محیط کار بهره‌مند هستند. خانواده‌ها نسبت به آموزش و پرورش کشور خود، اهمیت فراوانی قائل هستند و آموزگاران، وجهه‌ای تقریبا مقدس در بین ایشان دارند.
والدین ژاپنی در مورد کودکان باگذشت‌تر هستند و برای مقامات مسئول احترام بیشتری قائل هستند. این امر باعث می‌شود آموزگارانِ ژاپنی از سوی فرهنگی پشتیبانی شوند که به این‌گونه رعایت‌ها توجه فراوانی دارند و این امر باعث می‌شود از شرایط سهل و بهتری به لحاظ کاری برخوردار شوند.
نتیجه
بچه‌های ژاپنی به خوبی تحت مراقبت قرار می‌گیرند. آموزگاران از موقعیت اجتماعی بالا و حمایت و پشتیبانی لازم برخوردارند. دانش‌آموزان تحت پوشش یک برنامهٔ عمومی درسی هستند که بر پیشرفت اخلاقی، اجتماعی و معنوی آن‌ها تاکید دارد. توجه مدارس ژاپنی به پیشرفت اجتماعی و اخلاقی بچه‌هاست. در جامعه‌ای که یکدست و همگن خوانده می‌شود، آموزگاران وقت زیادی را برای کمک به بچه‌ها، برای ایجاد وحدت و احساس جمعی در کلاس و مدرسه، نسبت به یک هدف مشترک صرف می‌نمایند. رمز موفقیت بچه‌ها در ژاپن در برآوردن نیازهای شخصی بچه‌ها تعلقِ خاطر و دلبستگی، دوستی، کمک و بالاخره بررسی و تدقیق در دنیای پیرامون آن‌ها می‌باشد .
بقیه خلاصه‌های کتاب آموزش قلب‌ها و اندیشه‌ها را می‌توانید در سایت تسهیلگر بیابید.
