021-55795002 info [att] tashilgar [dott] net
۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۳
آموزشانسان نگرخلاصه کتابکودک،‌خانواده، انسان

احساسات واقعیت دارند – کودک، خانواده، انسان

احساسات
احساسات
1.07Kبازدید

مدت مطالعه: ۲ دقیقه

  • احساسات واقعیت دارند، درست مثل سیب و گلابی و میز.
    درست است که احساسات آنها می‌تواند به سرعت تغییر کند اما تا زمانی که وجود دارند واقعیت دارند:
    + چرا این همه از اندی دفاع می‌کنی؟ تو همه‌ش طرف اونو می‌گیری!
    نه اینطور نیست، بارها طرف تو رو گرفتم، خودت هم اینو می‌دونی! شاید به نظر تو این طور می‌آید، ممنونم که گذاشتی بفهمم چه احساسی داری.
  • دو یا چند احساس ضد و نقیض می‌توانند در آن واحد وجود داشته‌باشند.
  • احساسات هر کودک ویژه خود اوست.
  • زمانی که احساسات، شناخته و پذیرفته شوند کودکان نیز احساسات خود را بهتر درک می‌کنند و می‌پذیرند:
    جیل در حالی که لباس شنایش را هنوز به تن داشت، با حالتی عجیب و با عجله وارد خانه شد و گفت: “در استخر خیلی به ما خوش می گذشت، اما یک دفعه یک پسر شانزده هفده ساله آمد پیش ما، او با ما آب بازی کرد، بعد من و لیندا را پشت درخت‌ها برد و پرسید: دوست دارین کف پاتونو قلقلک بدم؟ خیلی با مزه است! من نمی‌دانستم چه کار باید بکنم. لیندا به نظرش می‌آمد که بامزه باشد. ولی من، یک احساسی پیدا کردم… نمی‌دانم!”
    گفتم: “منظورت این است که یک جای قضیه می‌لنگید، اما نمی‌دونستی کجا؟”
    جواب داد: “آره، برای همین فرار کردم اومدم خونه.”
    به آرامی گفتم: “به احساست اعتماد کردی و آن احساس به تو گفت چه باید بکنی؟”
    سرش را به علامت تأیید تکان داد!
    اعتماد کودک به خودش و ادراکش می‌تواند او را از بلاها دور نگه دارد، اگر ما به ادراک کودک اهمیت ندهیم او غریزه شناخت خطر را از دست خواهدداد و به احساس خود اعتماد نخواهدکرد!
احساسات
احساسات

خلاصه‌های کتاب کودک، خانواده، انسان

۳ نظر

  1. – نه اینطور نیست، بارها طرف تو رو گرفتم، خودت هم اینو می‌دونی!

    این جمله رو نپسندیدم. به نظرم جایگاه پدر و مادر، جایگاه قاضی نیست. این جمله به نظرم میتونست حذف بشه و راجع به احساس کودک ازش پرسیده بشه.

    1. به نظر من اگه روی صحبت ما باشیم بد نیست که نظراتمون رو هم بدیم. البته نمیدونم با این ادبیات درسته یا نه ولی همونطور که دوست داریم کودک نظرش و احساسش رو بگه ماهم باید این حق رو برای بزرگسال قائل بشیم که نظر واقعی خودمون رو بگیم.
      و اینکه همیشه کسی جلوه کنیم که دنبال فهمیدن احساس کودکه و انگار خودش نظر یا احساسی نداره به نظرم مصنوعی در میاد.

      1. درسته. قضاوتگر باشیم و یجور دیگه نشون بدیم، به نظرم خوب نیست. و این رو هم می‌فهمم که بزرگسال هم باید فرصت ابراز نظر و احساسش رو داشته باشه. و سانسوری اتفاق نیفته. با این‌ها موافقم. ولی اینکه والدین، قضاوتگر باشند یا نه؟ من نظرم منفی هست.

نظر دهید

الهام حقگوی مهر
داوطلب موسسه بهشت اندیشه‌های کودکان، تسهیلگر نوجوان